Όσοι είναι παθιασμένοι με το τρέξιμο, δεν διαφέρουν σε τίποτα από αυτούς που ασχολούνται –με θρησκευτική ευλάβεια- με κάποιο σπορ ή εξασκούνται σε χρονοβόρες αθλητικές δραστηριότητες.
Δείχνουν την ίδια αφοσίωση, θυσιάζουν χρόνο για να κάνουν αυτό που τους γεμίζει, ανακαλύπτουν τα όρια τους και θέτουν στόχους.
Και σίγουρα αν ασχολούνται πολύ καιρό με το τρέξιμο έχουν αναπτύξει κάποιες συνήθειες, κάποιους τελετουργικούς τρόπους σκέψης, κάποιες πεποιθήσεις που ο γενικός πληθυσμός είναι δύσκολο να καταλάβει.
Κάτι τέτοιο είναι απόλυτο λογικό αν σκεφτούμε ότι για έναν δρομέα ο ύπνος δεν είναι απλά απόλαυση, είναι ανάρρωση.
Μια στάση στην τουαλέτα δεν είναι απλή ανακούφιση αλλά καλή ευκαιρία να ελεγχθούν τα επίπεδα αφυδάτωσης.
Το φαγητό μετριέται σαν καλό ή κακό καύσιμο και τα πάρκα δεν είναι μόνο για πικνίκ αλλά μιας πρώτης τάξεως στίβος.
Ας δούμε λοιπόν μερικές διαφορετικές αντιλήψεις και συνήθειες που αποκτούν οι δρομείς λόγω της ενασχόλησης τους με το τρέξιμο:
- Ο χαρακτηρισμός μιας απόστασης ως κοντινής είναι πολύ σχετικό. Αρκετοί δρομείς πιθανώς τρέχουν περισσότερα χιλιόμετρα κάθε εβδομάδα από όσα κάνουν κάποιοι άλλοι με το αυτοκίνητό τους. Το να ρωτήσεις έναν δρομέα πόσο κοντά με τα πόδια είναι το μαγαζί που ψάχνεις δεν είναι και η καλύτερη ιδέα!
2. Η αφοσίωση τους είναι παροιμιώδης και οι δυσκολίες είναι μέρος του προγράμματος προπόνησης στην ζωή. Αρκετοί τρέχουν καθημερινά, με καλή ή κακή ψυχολογία, ανεξαρτήτως κούρασης και ώρας της ημέρας και δεν παρεκκλίνουν. Το τελευταίο που θέλουν να ακούσουν είναι δικαιολογίες για το πώς δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε όλα αυτά που θέλουμε να κάνουμε ή τα δεκάδες «είχα σκοπό να το κάνω αλλά». Όχι μόνο αυτό, αλλά η ανασφάλεια μας ως προς την πειθαρχία που απαιτείται αν θες πραγματικά να καταφέρεις κάτι, σίγουρα τους απογοητεύει γιατί δεν θέλουν να τους θαυμάζουμε αλλά να τους μοιάζουμε.
3. Το τρέξιμο είναι τρόπος ζωής και έκφρασης, όχι απλά γυμναστική. Κάποιος που δεν τρέχει μπορεί να κουραστεί και μόνο στην ιδέα ότι υπάρχουν άνθρωποι που σηκώνονται όταν ανατέλλει ο ήλιος για να τρέξουν.
4. Δίνουν μεγάλη σημασία στον εξοπλισμό τους. Πιθανώς και να έχουν στην κατοχή τους περισσότερα παπούτσια για το τρέξιμο από όσα sneakers διαθέτουν οι λάτρεις της μόδας. Για να μην μιλήσουμε για τα υπέρ-ρολόγια που μετράνε τους παλμούς και τις θερμίδες, έχουν GPS και που μόνο καφέ που δεν φτιάχνουν!
5. Ξυρισμένα αντρικά πόδια. Αυτό αποτελεί σήμα κατατεθέν αν και δεν το βλέπεις όσο συχνά όσο στους κολυμβητές ή τους ποδηλάτες. Συνήθως είναι θέμα αεροδυναμικής ή αισθητικής ή και τα δύο.
6. Η έννοια «διασκέδαση» μπορεί να σημαίνει κάτι τελείως διαφορετικό. Το να ξυπνάς στις 6 το πρωί για να κάνεις 10 χιλιόμετρα είναι επιλογή (και μάλιστα διασκεδαστική) με τον ίδιο τρόπο που άλλοι βλέπουν 1 ολόκληρη σεζόν Game Of Thrones στην καθισιά τους.
7. Ο καιρός δεν αποτελεί εμπόδιο. Τι κι αν βρέχει και έχει πλημμυρίσει ο τόπος; Τι κι αν έχει κρύο; Πάντα θα βλέπεις έναν δρομέα στη γειτονιά σου να προπονείται ευλαβικά και με χιόνια και με κρύα.
8. Μερικοί φοράνε πολύ κοντά σορτσάκια. Ομολογουμένως είναι λες και σχεδιάστηκαν για να τραβάνε την προσοχή, αλλά όχι πάντα με την καλή έννοια. Μάλλον θα παραμείνει θέμα γούστου.
9. Έχουν στην κατοχή τους πολλά βιβλία και περιοδικά για το τρέξιμο. Θα αναρωτιέστε μα ποιος χρειάζεται τόσες πηγές για ένα μόνο άθλημα που δεν είναι πυρηνική φυσική. Αν κρίνουμε από κάποια ασφυκτικά γεμάτα ράφια βιβλιοθήκης, μπορεί και να είναι!
